Louis portretten

Ik heb van mijn passie mijn beroep gemaakt en vervolgens mijn droombaan gevonden!

Mijn passie voor gemotoriseerde tweewielers begon toen ik 15 was, mijn bromfietsrijbewijs opende de weg naar onafhankelijkheid – ik kon zelfstandig van het dorp naar de stad gaan en het was nog erg leuk ook! Van de bromfiets via mijn geliefde scooter tot mijn eerste 125cc. Totdat ik eindelijk mijn "echte" motorrijbewijs kon halen, lieten mijn vrienden me altijd als bijrijder meerijden - op dat moment was dat beter dan niets ;-)

In het dorp kocht je toen nog de kleding die de plaatselijke motordealer had. Ik kwam voor het eerst in aanraking met Louis toen ik naar de grote stad was verhuisd. Het was liefde op het eerste gezicht. Toen ik voor het eerst wat in de winkel had gekocht en de winkel weer verliet, was het me meteen duidelijk: TE GEK, hier wil ik ook werken! In 2009 heb ik van mijn hobby mijn beroep kunnen maken en na 10 jaar als filiaalmanager kan ik nu al mijn ervaring en mijn passie voor de hobby en het vak aan mijn collega's doorgeven. Andere mensen helpen en iets leren vond ik als manager van een filiaal al leuk en ik wist dat de functie “trainster bij de Louis-academie” mijn roeping is!

In mijn vrije tijd draait natuurlijk ook alles om motorfietsen. Momenteel rijd ik een MT 09, dat is mijn weg- en avontuurmotor. Ik heb mijn chopper (Suzuki Intruder 1400 VS) ingeruild voor een GSX R 750, waarmee ik nu mijn rondjes op circuits draai!

Foto: © Patricia

Ik ben Björn en werk al 20 jaar bij Louis op de reclame-afdeling.

De motor zit in mijn hart, omdat ik al sinds mijn 18e motor rijd.

Naast de motor zitten intussen ook mijn vrouw, twee kinderen en een hond in mijn hart. Daarom is de tijd op de motor voor mij iets bijzonders om van te genieten. Het is gewoon fantastisch dat ik mij toch elke dag met het onderwerp motor bezig mag houden en je dat eigenlijk geen werk meer kan noemen, misschien is "vrije tijd+" juister. En elk jaar is mijn persoonlijke motorhighlight een toertocht alleen met jarenlange vrienden in een mooi motorgebied in Europa. Dat waren tot nu toe Schotland, de meeste Alpenlanden, de Pyreneeën, Noorwegen en Denemarken en nog een paar andere. Ik ben heel blij dat mijn familie daaraan meedoet.

Mijn motor-cv: Ik ben begonnen met een EN 500 met 34 pk – klinkt erger dan het is, toen was het super leuk, daarna kwam een XJR1300 – fantastische motor – is alleen na twee ongelukken ooit definitief uitgevallen, gevolgd door een Harley Wide Glide – die moest er een keer komen, omdat het een jongensdroom was. Het rijden was echter heel anders dan ik me had voorgesteld en hij werd toen verkocht. Daarna moest een paar jaar alles aan rijdynamiek worden ingehaald met een Triumph Speed Triple, en momenteel behoor ik tot de groep van BMW GS1200-rijders. Zou ik eerder nooit hebben gedacht, maar ik beleef mega veel plezier aan de motor voor de afstanden die ik rijd.

Foto: ©Björn

Het is allemaal begonnen met mijn eerste bromfiets (een Puch Maxi S), waarmee ik 's nachts in de sneeuw en regen naar mijn werk reed. Sindsdien ben ik het tweewielervirus niet meer kwijtgeraakt. Later haalde ik stiekem mijn motorrijbewijs en na het examen schreeuwde ik het in mijn helm uit van blijdschap. Vreemd genoeg was mijn moeder niet zo enthousiast.

Sindsdien hebben de tweewielers me nooit meer losgelaten. Of het nu op een landweggetje is, in modderig terrein, op een bochtig circuit, op lange avontuurlijke tochten of met allerlei aanpassingen. Ik ben altijd geïnteresseerd in alle motorgerelateerde onderwerpen en probeer graag alles uit. Of het nu gaat om enduro-rijden in Portugal of Roemenië, motorbijeenkomsten met vrienden, 's winters naar Noorwegen of meerdere deelnames aan de vissershavenrace in Bremerhaven: ik was erbij. Bijna automatisch bracht ik al mijn vakanties op mijn motor door. En ik heb al een levenslange droom kunnen vervullen: in 2015 was ik een aantal maanden in Australië met mijn BMW F 800 GS. Ik kon het niet laten om constant veranderingen in mijn uitrusting, kleding en natuurlijk mijn motoren aan te brengen. Ik ben weliswaar geen geschoolde monteur, maar ik heb mijn kennis in de loop van de jaren autodidactisch opgedaan. Ook van de Louis Academy heb ik veel opgestoken. En zo kwam de ene motorfiets na de andere. Momenteel bestaat mijn vloot uit: Honda Hawk NT 650 GT (mijn oude liefde sinds 1991), KTM 1290 Super Duke R Special Edition (mijn nieuwe liefde), Suzuki DRZ 400 S (voor op reis), Suzuki DRZ 400 E (voor het terrein), Zündapp ZD 10 (erfstuk).

Op de een of andere manier was het onvermijdelijk dat ik bij Louis in Kiel terecht ben gekomen en van mijn hobby mijn beroep heb gemaakt. En dat al sinds 1998. Jongens, wat gaat de tijd snel! Het werk was en is interessant en spannend. Er komen voortdurend nieuwe innovaties op de markt. De dikke catalogus is vervangen door de meer actuele en snellere versie op internet. Moderne communicatiesystemen voor de motorrijder en snelle elektronica op en in de motor zijn vrijwel altijd standaard. En waarschijnlijk is het binnenkort mogelijk om de hele motor via de smartphone te besturen. Een zelfrijdende BMW bestaat al. Voor mij als medewerker betekent dit dat ik altijd up-to-date moet zijn. Maar vooral de klanten zorgen ervoor dat het nooit saai wordt. Je komt telkens weer allerlei uiteenlopende persoonlijkheden tegen. De klassieke motorrijder in jeans zie je onderweg steeds minder. Bij ons vind je alle soorten klanten, van scooterrijders en racers tot en met volledig uitgeruste Goldwing-rijders, van beginners tot zeer ervaren rijders. Het spreekt voor zich dat er ook veel vrouwen rijden. Lange tijd leek het erop dat jongeren motorrijden minder interessant vinden, maar de trend keert en ik zie steeds meer jongeren met een helm in onze winkel. En met de nieuwe e-bikes blijft het ook in de toekomst interessant en afwisselend.

Foto: ©Hinrich ©Kirsten Täuber ©Helen Lloyd

Met 16 jaar was ik eindelijk af van de overvolle schoolbus op het platteland en genoot ik op mijn Yamaha DT50 ook van het feit dat ik mijn moeder niet meer als taxi nodig had. In mijn verdere tweewielercarrière heb ik op diverse motoren gereden: Virago 535, VX800, CBR600, XVZ13T (de "Yamaha-Goldwing" met V-Max-motor!), F650 en uiteindelijk een 990 Adventure. Om de kleine scooter voor het stadsverkeer niet te vergeten. Op de een of andere manier had ik altijd een gemotoriseerde tweewieler bij de hand en had ik dus nooit een eigen auto nodig.

Tijdens mijn studie ging ik voor mijn motorspullen altijd naar een buurtwinkeltje van een inmiddels niet meer bestaande keten. Toen vroeg een vriend mij of ik meeging naar de opening van een nieuwe winkel bij hem op de hoek. "Louis" was ook een keten en wij wilden wel eens zien wat zij te bieden hadden. Wij waren meteen zwaar onder de indruk van deze veel grotere winkel - intussen een van de kleinere filialen van het bedrijf - en van het hartelijke en deskundige personeel en de uitgebreide keuze. Het was wel duidelijk waar ik voortaan mijn spullen zou gaan kopen.

Niet veel later wilde ik in mijn vakanties wat bijverdienen. Dat was in 1997 en het lag voor de hand dat ik zelf aan de slag zou gaan bij het coole team in mijn favoriete winkel. Toen liepen we er nog nonchalant bij en op woensdag tijdens mijn proefweek vroeg mijn chef aan mij of ik het rooster voor de volgende week al had bekeken. "Heb ik daar dan iets mee te maken?" - "Natuurlijk, als zin hebt!" Een platte organisatie en snelle besluitvorming!

Dat ene jaar is intussen uitgegroeid tot meer dan twintig. Louis heeft me gewoon niet meer losgelaten. Ik kon ook mijn reiskoorts bevredigen en heb ingevallen in talloze filialen. Zo kwam ik erachter hoe verschillend motorrijders per regio zijn, maar ook wat ons allen verbindt. Ik ben intussen ook bij de meeste nieuwe openingen van de partij en kan daarbij mijn knutseltalent gebruiken voor alle uitdagingen die je dan tegenkomt. Want anders dan bij standaard discounters, is elke Louis-winkel individueel!

De motor speelt nog steeds een grote rol in mijn leven, ook in mijn vrije tijd. En sinds ook mijn vrouw mee op pad gaat, ben ik een expert op het gebied van bagagetransport. Tegenwoordig kiezen wij vaak voor onze eigen variant van "Bike&Hike": met de enduromotor zo ver het groen in als wettelijk nog is toegestaan en vanaf dat punt wandelen.

Foto: ©Peter

Hoi, ik ben Sabine.

Motorrijden betekent voor mij vrijheid. Als je over de provinciale weg door de natuur rijdt, de wind in het gezicht, geen blik om je heen, geen veiligheidsgordels, alleen jij en je motor, schijnbaar gewichtsloos. Ik ben dan zo geconcentreerd dat ik alle andere gedachten kan loslaten.

#MOTORINHETHART - dat geldt voor mij al mijn hele leven, omdat mijn moeder en vader ook fervente motorrijders waren. Toen ik 14 was, heb ik mijn brommerrijbewijs gehaald en met mijn opgevoerde Peugeot Speedfight 2 de weg onveilig gemaakt.  

Na de jeugdige roekeloosheid volgden lange tijd andere interesses, totdat ik met 24 door een vriend bij de Intermot motorshow in Keulen terechtkwam. Hier heeft een Suzuki GSX-R mijn hart veroverd. Ik ben erop gaan zitten en vroeg me af waarom ik nooit mijn motorrijbewijs had gehaald. De volgende dag ging ik naar de rijschool en heb ik mij aangemeld. Mijn eerste bike was een Suzuki SV 650. Ik was zo enthousiast over deze nieuwe hobby dat ik geen tijd meer had voor andere dingen. Ik was in die tijd niet tevreden over mijn werk en was op zoek naar een nieuwe baan. Hoe zou het zijn als ik mijn passie voor de motor en mijn werk zou kunnen combineren? Ik begon dus als verkoopster bij Louis en intussen ben ik filiaalmanager en trots op de carrière die ik heb afgelegd.  

Met de SV 650 bereikte ik al snel mijn grenzen en deze bike werd dus ingeruild voor mijn droombike, een GSX-R 750 K9. Gedurende 5 jaar en 65.000 kilometer waren wij onafscheidelijk. Vakanties, racetrainingen, weekenden van 1000 kilometer waren vaste prik. Enkele van mijn beste vrienden heb ik via het motorrijden en Louis leren kennen. Passie schept een band. Intussen doe ik het wat rustiger aan en ga ik met een Vespa Pk50s op pad die ik ook voor woon-werkverkeer gebruik.  

Ook al heb ik een keer geen tijd voor mijn hobby, kom ik op mijn werk mensen met passie voor de motor tegen die ik van advies kan voorzien.

Foto: ©Sabine

Wie denkt dat motorrijden mij met de paplepel is ingegoten, komt bedrogen uit. Motorrijden was in mijn jeugd een lastig onderwerp. Films als Easy Rider (destijds net uitgebracht), Rocker of andere "outlaw-producties" creëerden een beeld van rockers op de motorfiets: stoere kerels met lang haar.

Het begon allemaal op 12-jarige leeftijd, aanvankelijk alleen met het lezen van het nieuwste nummer van MOTORRAD. Een vriend kocht dit blad regelmatig en we ontmoetten elkaar bij hem thuis om het tijdschrift te verslinden.

De eerste pogingen om te rijden begonnen met een bromfiets. Registratie, rijbewijs (had je toen nog niet nodig), rijervaring, helm... we hadden er wel al van gehoord, maar niemand had er zin in!

Het was super cool. De kick van een snelheid van 30 km/u en de mogelijkheid om de horizon te verkennen (zonder spierkracht). Mobiliteit zoals we die nu kennen, bestond niet. Het openbaar vervoer reed niet vaak, je ouders gaven je geen auto voor je verjaardag en vliegen... dat was als naar de maan vliegen.

Toen kwam de dag dat de "buurman-motorheld" met zijn nieuwe Z900 aan kwam rijden. Ik smeekte net zo lang totdat ik eindelijk achterop mocht meerijden. Die acceleratie, dat geluid - dat wilde ik ook. OK, ik was er nog te jong voor, maar de Zündapp KS 50 WC was toen al cult en aangepast zag hij er als een echte motorfiets uit. Uitstapjes naar nieuwe gebieden, tot aan de Oostzee. Ineens kon je overal heen en was je de koning van de jeugdclub. We waren halfgoden, iedereen wilde meerijden en vooral de meisjes deed je dit plezier graag.

Toen moesten we naar school. Je had niet veel geld en een auto was belangrijker. Direct na mijn diensttijd laaide het vuurtje echter weer op en ging ik bij Louis werken. En wat bedoeld was als tijdelijke oplossing, bleef niet zonder gevolgen. Al snel volgde de eerste echte motorfiets, een Yamaha XS 400. Een droom, totdat je merkte dat het met 140 km/u gedaan was. Een betere nokkenas zorgde slechts voor een minimale prestatieverbetering. Tijd voor iets groters. Een rode Honda CB 1100 Super Boldor met een wit zadel. Beter kon niet, geweldig gewoon. Vanuit hedendaags perspectief dan wel, want het chassis was een ramp en vanaf 160 km/u begon hij te slingeren. Er volgden andere motoren zoals: Yamaha XJ 900 of FJ 1200. Lange tijd kon ik terugvallen op de vloot van het bedrijf. Een eigen motor is echt veel leuker. Een Suzuki GSX 1400 en een Yamaha XJR 1300 volgden. Tussendoor een Harley, dan een Triumph Tiger Explorer en een BMW R nine T, die ik nog steeds heb. De destijds kleine uitstapjes naar de Oostzee werden regelmatige uitstapjes. Een keer per jaar ga ik met een groot aantal vrienden uit heel Duitsland naar de Italiaanse bergen om een week uitgebreid te rijden. Route 66, Garden Route en het jaarlijkse evenement in Mojácar/Spanje direct na Kerstmis en rond oud en nieuw. 10 dagen motorrijden, ook op het circuit - kan het jaar mooier beginnen? Echte highlights die tot op de dag van vandaag niets van hun fascinatie hebben verloren. Vandaag pendel ik tussen Hamburg en Rosenheim; daar heb ik een geweldige route vanaf mijn voordeur die ik zo vaak mogelijk gebruik. Ik zal nog heel lang blijven motorrijden.

Foto: ©Nico

Mijn eerste gemotoriseerde onafhankelijkheid op twee wielen begon toen ik 16 was met een Vespa ET2. Ik wilde absoluut geen "plastic brommer". Toen ik 17 was, maakte ik mijn eerste grote tour met 300 km per dag, destijds op mijn Rieju MRT50 Cross - het voelde als een reis rond de wereld met 50 km/u.

In 2011 verhuisde ik naar Hamburg en toen ik mijn eerste salaris kreeg, schreef ik me direct in bij de rijschool voor mijn motorrijbewijs. Ik kocht mijn eerste motor in 2012. Een Kawasaki ZR7-S, een emotieloze beslissing - het was de motor waarop ik les had gehad.

Ik begon met de eerste aanpassingen en deed ervaring op met sleutelen: ander stuur, flexibele stalen leidingen, aangepaste achterkant, ander achterlicht, richtingaanwijzers...

Ik ontdekte de wereld van motor-meetings, -festivals en motorkamperen. in 2013 begon de eerste grote rit, samen met mijn vader en broer. We reden door de Pfalz, de Vogezen, het Zwarte Woud en rond het Bodenmeer.

2015 kocht ik een Kawasaki KLR650 uit 1987 voor de Baltic Sea Circle. Deze heb ik 7 jaar gehad en ik heb hem volledig zelf gereviseerd. Ik heb veel geleerd met behulp van YouTube en forums - waaronder het openen van de motor en het vervangen van de distributiekettingspanner.

2016 het eerste ongeluk met mijn ZR7-S - total loss. Toen ik nog in het ziekenhuis lag, was het al duidelijk: ik wilde motor blijven rijden en ging meteen op zoek naar een nieuwe motor. Het werd een KTM Superduke 990 uit 2007. De V2 was "liefde tijdens de eerste proefrit”; wat een verschil met de vorige 4-cilinder lijnmotor. Naast het uiterlijk heb ik de Beast vooral aangepast om hem beter berijdbaar te maken en aan te passen aan mijn lengte (1,95 m): Chassis, dekselsysteem, brandstoftabellen, uitlaatsysteem enzovoort.

2017: BSC (Baltic Sea Circle) met de KLR gereden, ongeveer 10.000 km door 8 landen in 16 dagen - zonder noemenswaardige mankementen. Ik dacht bij mezelf "Cool, wat ik gesleuteld hebt, kan ook zo'n zware belasting aan".

Ik werk sinds mei 2018 bij Louis (Product Owner Webshop) en heb mijn passie met mijn werk gecombineerd. Ik zie de online shop en onze producten steeds voor me en dat stimuleert me om nieuwe spullen te kopen.

2019: De Superduke werd voor het eerst gebruikt voor een langere tour van 14 dagen door Duitsland. Tegen het einde van het jaar deed ik mijn eerste ervaring op met een Suzuki DR250 op begeleide off-roadtochten in Guatemala.

Mijn "corona-project" was geïnspireerd door Guatemala - een Suzuki DR350. Deze was al 12 jaar uitgeschreven, alleen offroad gebruikt en niet rijklaar. Ik heb hem volledig gerestaureerd.

In 2020 nam ik de KLR mee op een tour van 4 weken naar Oekraïne. Vanwege Corona moesten we kort daarvoor afslaan richting Kroatië. Ik ging ook nog naar Slovenië, Italië en de Alpen.

Hoogtepunten in 2021 waren de KTM Freeride Offroad Training van de ADAC en 3 weken met de KLR door Nederland, de Benelux, DE/CH over de Alpen naar Italië.

In 2024 werd Afrika (Rwanda, Oeganda, Kenia en Tanzania) op twee wielen verkend met een geleende Haojin Hawk II. Het waren 4 weken en ongeveer 4500 km vol nieuwe indrukken, interessante ontmoetingen met mensen en dieren en meer dan één geïmproviseerde reparatie op zijn Afrikaans.

Motorrijden zal waarschijnlijk mijn grote passie blijven. Ik kijk uit naar komende projecten en tournees.

Foto's: ©Florian

Het begon allemaal op 5-jarige leeftijd op een Yamaha PW50 en sindsdien krijgt niemand me meer van de motor af. Ik rijd nu al meer dan 27 jaar motorcross. De sport gaf me de kans om de hele wereld over te reizen. Ik heb veel nieuwe vrienden en culturen leren kennen en waarderen.

Ik heb meerdere jaren professioneel geracet in 25 landen en op 5 verschillende continenten. Daarnaast mocht ik als trainer vele rijders coachen en ze op hun reis begeleiden.

2009-2010 Toen ik aan de oostkust van Amerika deelnam aan het AMA Arenacross-kampioenschap, maakte ik van de tijd gebruik om met een camper langs de oostkust te toeren.

2013-2014 Ik nam deel aan de Australian Nationals en woonde in de buurt van Melbourne.

De periode 2016-2018, waarin ik als motorcrosstrainer in Oost-Afrika pendelde, was een bijzondere ervaring voor mij. Het is indrukwekkend om te zien hoe de passie voor motorrijden zich daar in de loop der jaren heeft verspreid en ontwikkeld en het vervult me tot op de dag van vandaag met vreugde.

Ondertussen kun je me nog steeds twee keer per week vinden op de motorcrosscircuits rond Hamburg.

Het feit dat ik nu mijn passie verder kan uitleven als technisch inkoper in de motorcross & offroadsector bij Louis, op het circuit en in mijn werk, maakt me bijzonder gelukkig. Motorcross is voor mij niet alleen een hobby, het is een levensstijl. De geur van racebrandstof in de ochtend, de vrijheid van het springen, tot de avonden in de werkplaats met mijn vader of vrienden, zullen altijd een deel van mijn leven blijven.

Foto's: ©Kai ©KRS